Werkgroep Buitenveldert – AHErnststraat 112 – Amsterdam – verslag 86 –
2.08.2010 – 8 deelnemers.

De groepsdeelnemer die wegens ziekte al zeer geruime tijd niet meer persoonlijk de bijeenkomsten kan bijwonen volgt ons op afstand voortdurend en nauwgezet. Hij stuurde recent een korte beschouwing over een van de aspecten van onze bijeenkomsten. De essentie van zijn bericht vind de lezer hieronder:

“De strijd tussen de cortex en de apenhersenen blijft fascinerend vind ik en een bron van vermaak, als je tenminste uit de eerste vuurlinie van je verslavingsaanpak bent. Als je goed oplet, kun je in de groepen regelmatig varianten horen op het volgende basisverhaal :

“ Ik zat thuis en dacht: “Wat ben ik blij dat ik gestopt ben met drinken” (drugs, sex, gokken, etc.).

Ik liep naar de keuken en dacht :
“Ik voel me stukken beter sinds ik gestopt ben een paar maanden geleden”,

Ik deed de ijskast open en dacht: “Heerlijk zo, zonder al dat afschuwelijke gezuip”.

Ik zag een fles staan, pakte hem en schonk een glas in, terwijl ik dacht:
“Ik ben veel gelukkiger zo zonder drank”.
Ik dronk het glas in één teug leeg.

De eerste keren dat ik (varianten op) dit verhaal hoorde, geloofde ik het gewoon niet.

Tot mij, mijn eigen versie overkwam dus.

De kortste versie die ik ken van dit “verslaafden oer-drama” is deze:

“Mijn hoofd dacht cola en mijn mond zei bier”.

Fantastisch. ”

———————————————————

Intussen kwam de groep ook deze week conform alle gewoontes in de school bijeen. Nog wel vakantie, alles schoon en opgepoetst maar wel zelf nog het lokaal inrichten met stoelen en andere zaken, die je nodig hebt om de groep te kunnen houden. Niettemin, om 20 uur zijn wij gezeten met 8 deelnemers, van wie A als gespreksleider de bijeenkomst opent en suggesties vraagt ter bepaling van het gespreksonderwerp. Hiertoe neemt B het woord; zij zegt:

Ik ga pleziertjes niet uit de weg. Ik heb ‘gewoon’ vier glazen naar binnen gewerkt – ‘t deed me eigenlijk nix – maar de volgende dag vond ik ‘t stom dat ik ‘t gedaan had – ook kan ik constateren dat ‘t geen terugval was – want ik kan dus wel zonder drank – zie ‘t dus als systeem dat ik zelf kan sturen, want ik kan wel zonder drank – ik kan het ook zien en ik kan het laten staan – kan het dus ook uit de weg gaan. Kortom, het zou niet nodig zijn om alcohol te ontwijken….?

De inbreng van de aanwezigen volgt hieronder:

C: Duidelijk is dat de wereld niet verandert – voor mij geldt: de beurs blijft en blijft ook een vriend – zo blijft ook mijn kontakt met de beurs – alleen: de afstand wordt groter – dat vind ik zelf ook prettig – want ik hoef dat ook niet – ik ga ook niet een gokhal binnen – kan ook rustig in een café zitten – kan trouwens niet goed meer afstand schatten – ik merk dat de zucht ook verdwijnt – ‘t triggert niet meer – dus dan hoef ik er ook niet meer bang voor te zijn….

D: je kunt je door zo’n omgeving anders gaan voelen – ik moet daar heel voorzichtig mee zijn – probeer dat daarom ook zoveel mogelijk te vermijden – even niet met die mensen omgaan – even niet die gokhal binnen stappen – dat systeem heeft mij ten val gebracht en moest dus ingewisseld worden – dus: soms eenzaamheid – ik zou die confrontatie nu (nog) niet kunnen verdragen – niet die keuze nu al hoeven te maken – ga dus daar niet naar toe.

E: die heerlijke plekken zijn voor mij linke soep op Ibiza – heb niet zo’n trek om mezelf op de proef te stellen – voel me trouwens claustrofobisch op een eiland – ‘moest’ dan ook zo nodig van dat eiland af – had geen rust om daar te blijven – had lang associaties met diep rode wijn uit Languedoc – en ging daar ‘dus’ een paar jaar niet naartoe – tot ik weer voelde ‘ik kan dat aan’ – vroeger was ik 4/5 weken clean – dan ging ‘t mis – dat heb ik niet meer – maar vakantie vind ik toch nog trickie – ben liever actief / bijvoorbeeld met autorijden, want dat geeft afleiding – gelukkig gaat m’n huis op Ibiza nu niet door – komt misschien later nog een keer – zaterdag was ‘t trouwens trickie – wilde de stad in – maar ‘t ging regenen – ging op excursie naar de Watergraafsmeer – raak dan in een soort roes – dan komen allerlei associaties naar boven, maar dit keer niet met betrekking tot een café – ben vroeg gaan slapen – zondag vroeg op – had vroeger: veel zelfverwijten – ervaar nu het leven als anders – als ik nu 3 of 4 glazen zou drinken, zou ik ‘t toch moeten opbouwen – ben nu zondag de vakantie vierende gemeenschap Klieven van Gaasterland ingedoken en niet in de drank, ondanks mijn onbewuste gevoelens…..

F: ik hou niet van Ibiza – moest trouwens met mijn ouders altijd naar Turkije – heb tal van foto’s met een handdoek over mijn hoofd – allemaal vreselijke landen en mijn vader maar vragen: vond je ‘t dan zó erg? Ik heb een aversie tegen de warmte en evenzogoed tegen een menigte – ben een soort mol – heerlijk als ‘t donker is – ‘s nachts – vroeger had ik een probleem: hoe ga ik naar een café?: dat was niet mijn trigger – maar Ysland was voor mij ook niet geschikt – ik heb de knop omgezet en doe nu ‘gewoon’ dingen die ik leuk vind – in een café ben ik ook zo vertrokken – doe wel alles alléén – verveel me te pletter op de buurt-barbecue – bij de dingen waar ik van hou, ben ik alleen – zie er dan ook anders uit – triggers voor mij zijn stress en spanning – die kan ik niet goed op een rijtje krijgen – heb trouwens meer stress in mezelf dan ik zelf weet en dat is dan ook weer een trigger….

A: toen ik uit de kliniek kwam stelde m’n vrouw voor de eerste jaren niet in huis te drinken – en hetzelfde recept kreeg ik voorgeschoteld bij vrienden op bezoek: dat heeft jaren geduurd – nu heb ik gezegd: ik heb geen last als jullie nu drinken – maar afgezien van dit alles, kom je op den duur toch wel drank tegen – andere mensen worden ook ouder en drinken toch – afgelopen zaterdag hadden we ook weer een feestje – allemaal drinken ze bovendien steeds meer – ik heb afgeleerd om te tellen, maar zie ‘t niettemin – kon me trouwens wel onttrekken door op tv te kijken naar Twente – Ajax – samen met iemand anders – hoe dan ook is ‘t een kwestie van uitzitten – overigens, er waren ook wel redelijke gesprekken – al zou ik ‘t zelf niet zo uitzoeken – maar ik kan me daar niet aan onttrekken – ‘t gaat wel – hoewel, bij een etentje kan je toch niet halverwege weg? Maar als ‘t te vermijden is: dan wel graag…

Hiermee is de ronde voltooid en krijgt B de gelegenheid te reageren. Zij zegt onder meer: ik heb in een kliniek gezeten – toen ik weer thuiskwam stond de ijskast vol wijn – mijn zoon vroeg: mam, welke wodka is de lekkerste? En ik vraag me af, hoe ga ik nou om met alle mensen om mij heen die drinken en allemaal hun eigen ding doen – ik zie drank nu als middel dat mijn allergie veroorzaakt – 4 glazen en dan ben ik ziek – ik ga er kapot van – net als met het eten van walnoten – hoor ik praten over Ibiza dan krijg ik associaties – hetzelfde bij boten in de gracht – allemaal en overal drinken ‘ze’ – toch heb ik het erg naar m’n zin – ik zoek en vind telkens een weg naar gezelligheid – in een kroeg ben ik ‘t gauw zat – ben trouwens een fan van ‘t blad ‘Happinezzzz’, waarin ik zag beschreven met foto hoe voor Metropolitan – een grote hal – een groot muzikant als anonieme onbekende op straat stond te spelen op een viool van 3,5 miljoen dollar: het was prachtig, maar de mensen liepen gewoon door – alleen de kleintjes bleven staan – de artiest zelf was achteraf zwaar teleurgesteld. Kortom: de les luidt: wees bewust van wat je meemaakt – leven is een groot leerprogramma.

Aldus is de gespreksronde voltooid, deponeren de deelnemers hun bijdrage in de groepspot, wenst men elkaar wel thuis en wordt de bijeenkomst gesloten om 21.15 uur.

—————————————–